Ένας πίνακας, μια ιστορία...

Ιστορίες που έφτιαξαν τα παιδιά παρατηρώντας έργα γνωστών ζωγράφων με θέμα τα μέσα μεταφοράς...

The automobile clothed, S. Dali

"Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μπλε αμάξι. Το μυστικό με αυτό το αυτοκίνητο ήταν ότι ήταν αληθινό, ζωντανό δηλαδή, είχε για μπλε μάτια, τα δυο μπροστινά του φώτα, και φορούσε μια κάπα γιατί ήθελε να κάνει μια παράσταση. Ντρεπόταν όμως πάρα πολύ! Τον είδαν οι φίλοι του και τον ρώτησαν:
-Γιατί είσαι έτσι;
-Ντρέπομαι να κάνω την παράσταση, είπε το μπλε αυτοκίνητο.
-Και πώς θα κάνεις την παράσταση αν ντρέπεσαι, τον ρώτησαν οι φίλοι.
-Εγώ φεύγω τώρα, πάω σπίτι μου, είπε το αμάξι.
Όταν πήγε στο σπίτι του το μπλε αμάξι το ξανασκέφτηκε. 
Και μετά πήγε και έκανε την παράσταση. Ήταν πολύ γενναίος! 
Τον είδαν όλοι και χάρηκε πολύ τελικά! "

✎Ι.Φ. 

 

 
"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αμάξι. Αυτό που μου έκανε πιο πολύ εντύπωση ήταν που μια μέρα το αμάξι άνοιξε τα φτερά του που είχε πίσω και τα έκανε σαν μπέρτα! Και οι ρόδες του έγιναν αμέσως λαμπερές και μου άρεσε αυτό! Τότε ο ουρανός έγινε γαλάζιος και φωτεινός! Και το αμάξι από παλιό που ήταν έγινε ωραίο!

 ✎Δ.Χ.

"Μια φορά κι έναν καιρό αυτό το αυτοκίνητο το οδηγούσε μια εξάτμιση. Ήταν τετράγωνη και γκάζωνε πάρα πολύ! Ξαφνικά τα λάστιχα έσκασαν! Εκεί που γκάζωνε η εξάτμιση τέσσερα αγκάθια σιδερένια που ήταν όρθια μπήκαν στις ρόδες, και στις δυο μπροστά και στις δυο πίσω. Και έτσι τα λάστιχα ξεφούσκωσαν! Και μετά η εξάτμιση πήρε τηλέφωνο και πήγε στον μπαμπά μου και αυτός τα έφτιαξε! Και τέλος!"

 ✎Σ.Ζ.

"Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε μια βασίλισσα που την έλεγαν Ελένη. Το αυτοκίνητό της έλαμπε επειδή είχε έναν υπηρέτη  και το καθάριζε. Δεν την έκανε τζάμπα τη δουλειά, φυσικά τον πλήρωνε! Το αυτοκίνητο ήταν μπλε και μεγάλο και στολισμένο με όμορφο, γυαλιστερό ύφασμα! Έμοιαζε και έλαμπε σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο! Η βασίλισσα με τα τρία της παιδιά που ήταν έξι χρονών και το σκυλάκι τους τον Μπούμπι, πήγαιναν βόλτα στην πλατεία. Και όλοι οι άλλοι άνθρωποι που τους έβλεπαν θαύμαζαν το αυτοκίνητό της!"

✎Ζ.Κ.

Τρένο_01, Σ. Μαυρομάτης

 "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα τεράστιο, πανέμορφο μαύρο τρένο με εκατό καφέ βαγόνια. Το τρένο αυτό πήγαινε το ηλιοβασίλεμα ένα ταξίδι σε μια μακρινή μακρινή χώρα τα παλιά τα χρόνια. Ο οδηγός του ήταν ψηλός και χοντρός με μουστάκι και το όνομά του ήταν Γρίνι Μπίγκιν. Πήγαινε τους ανθρώπους σε μακρινές χώρες που είχαν  άμμο και τα πάντα που αρέσουν στα παιδιά. 

Μια μέρα ο οδηγός αυτός μπόρεσε να πάει το τρένο ακόμα πιο μακριά από τις άλλες φορές και έτσι οι άνθρωποι μπορούσαν να κοιμηθούν. Αλλά αν ήθελε ο οδηγός να κοιμηθεί, είχε έναν βοηθό, όμορφο και πολύ ευγενικό, που τον έλεγαν Μούβιν Γρέινα.

Έτσι οι άνθρωποι μπορούσαν να πάνε ακόμη και στην Ολλανδία χωρίς να κουραστούν!" 

✎Κ.Π.

Γ. Σταθόπουλος

"Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άνθρωπος ήταν σ' ένα καράβι και έπαιζε άρπα εκεί μέσα. Όταν άρχιζε να γίνεται νύχτα και το φεγγάρι ήταν λίγο ροζουλί με κόκκινο και μπλε, ο άνθρωπος έπεσε μέσα στο νερό και πήγε στον πάτο. Τότε η θάλασσα είχε μισές γραμμές ζωγραφισμένες και το καράβι έμεινε πίσω άδειο!"

✎Σ. Π.

 

 

"Μια φορά κι έναν καιρό σε μια θάλασσα ήταν ένα καράβι. Μια νύχτα που το φεγγάρι ήταν ολοστρόγγυλο και φωτεινό πάνω απ' τη θάλασσα, έβγαινε μια μουσική. Ήταν ένα κοριτσάκι που βγήκε απ' τη θάλασσα και έπαιζε ένα μουσικό όργανο που δεν το ήξερα. Αλλά ήξερα πως βγάζει ωραία μουσική. Πώς θα ήθελα να ήμουν στη θέση αυτού του κοριτσιού!"

✎Αν. Κ.

"Μια φορά κι ένα καιρό σε μια θάλασσα προχωρούσε ένα καράβι φτιαγμένο από ξύλο. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός. Τότε ένας άνθρωπος με μακριά μαλλιά, αγόρι ήταν, φόρεσε ένα στεφάνι και άρχισε να παίζει άρπα, λύρα. Τότε βγήκε ένα φεγγάρι στον ουρανό και πάνω στο καράβι ένας σταυρός και πολλά πανιά! Και τότε τα νερά είχανε μικρά κύματα! "

✎Κ.Ζ.

Καράβι και ναύτες, Γ. Τσαρούχης

 "Μια φορά κι ένα καιρό κάποιοι ναύτες είχαν φτιάξει ένα πλοίο και έφυγαν πολύ μακριά. Κάποια στιγμή διψάσανε και πεινάσανε! Αλλά ευτυχώς είχαν κρύψει κάποια πράγματα στον πάτο του πλοίου για να έχουν να φάνε. Μπανάνες, φρούτα και υγιεινά φαγητά για να είναι δυνατοί!

Μετά είχαν συναντήσει ένα άλλο καράβι που δεν είχε κανέναν άνθρωπο γιατί κάποιοι άλλοι άνθρωποι νόμιζαν πως το καράβι είναι παιχνίδι αλλά δεν είναι. Και πατούσανε το γκάζι πολύ γρήγορα αφού δεν ήξεραν, αλλά το καράβι γύρισε ανάποδα από τη δύναμη και όλοι πνίγηκαν και έμειναν εκεί για πάντα! Και μετά οι ναύτες, αφού είδαν πως το άλλο πλοίο ήταν ακυβέρνητο και ήταν και πιο μεγάλο και πιο καλό, το πήραν. Μπήκαν μέσα και είχε φρούτα και όλα τα καλά πράγματα. Όμως το οδηγούσαν και αυτοί πολύ γρήγορα αλλά το πλοίο δεν βούλιαξε και αυτοί δεν έπεσαν στη θάλασσα, Αργότερα είδαν έναν άλλο ναύτη που τους χαιρέτισε και τους είπε: "Μην το κάνετε γρήγορα γιατί δεν χρειάζεται να βιάζεστε!" Έτσι οι ναύτες συνέχισαν το δρόμο τους και έψαχναν να βρουν που είναι ο θησαυρός. Μετά τον πήρανε και ο θησαυρός είχε κάτι μαγικό που ότι ήθελες έκανες με εκείνο! Αλλά ένας ναύτης που ήταν πολύ χαζός, μπήκε και κλειδώθηκε μέσα στον θησαυρό. Και είχε πει: "Αφήστε με, εγώ θέλω να μείνω εδώ ακριβώς!" Και μετά πέθανε. Έτσι, οι άλλοι ναύτες πήγαν στο σπίτι τους και μετά από πολλά χρόνια είχαν όλοι γενέθλια και έγιναν εκατό χρόνων! Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!"

✎Δ.Τ .